Tarihte Geçen Ay: İnci Pastanesi Kapatıldı, Yaşasın Yeni İnci Pastanesi!
Geçtiğimiz ay İstiklal caddesi üzerindeki (Cercle D’orient) Serkildoryan binasının yıkımı kapsamında alınan karardan tarihi Emek Sineması ile beraber İnci Pastanesi de nasibini almış ve bu doğrultuda ekipler harekete geçmişti. (07.12.2012)
Biz mimar değiliz. Din ile devlet işlerinin sırlarına muvaffak olacak istidata ise hiç sahip değiliz ama İstanbul Arkeoloji Müzesi, Marmara Üniversitesi Tıp ve Hukuk Fakültesi, İstanbul Erkek Lisesi gibi binaların mimarı tarafından (Alexandre Vallaury) inşa edilen Serkildoryan’ın, “Yıkacağız ve dış görünüşünü koruyarak restore edeceğiz.” beyanının saçma olduğunu anlayacak kadar aklımız var çok şükür!
İç ses: “AVM yapın anam! Her yere AVM yapın! Gelin benim içime de yapın bir tane!”
Neyse efendim, biz İnci Pastanesi’nin profiterolünü hiç yazmadık. Lakin bu boşaltma davası 10 senedir var olan bir konuydu. Bizim de belki de bu nedenden ötürü İnci Pastanesi hakkında kalem sallamaya elimiz hiç gitmedi. Netekim, (Kenan Evren “netekim ekolu”) 1944’te Arnavut kökenli Lucas Zigoridis tarafından açılan ve İstanbul’luların zihnlerinde önemli bir belleğe sahip olan ca’nım İnci Pastanesi, geçtiğimiz ay bu tarihi yerinden sepetlenmiş oldu.
İç ses: “O dışarıdaki gazate kağıtları ne lan öyle?! Sanki kerhane kapatılmış gibi. Binayı yıllarca çirkinleştirdiniz ya, çirkinliğine çirkinlik katıyorsunuz!”
Harbiyiyorum olarak Türk yeme-içme kültüründe tarihi bir yere sahip olan bu mekanın kapatılış sürecini ve sonrasını bütün bir ay boyunca takip ettik. Camları gazete kağıdı ile kaplanan dükkanın kapısının önüne böyle bol paslı kaynaklı metalli bir şey taktılar. Sanki burayı zombiler basmışta karantinaya alınmış gibi. Biliyorsunuz bu tip hareketler binanın yıkımına dair toplumsal bilinci pekiştiren şeyler. (Veremli, zombili, sıçanlı, böcekli karantinalı bir bina var. Sağlıksız mı sağlıksız! Yıkalım değil mi? Hadi hep bir ağızdan! YIKAAAAALIIIIIIIMMMMM! Hücuuuuummmm!!!)
İki hafta sonra dükkanın önünde mavi renkli bir afiş gördük! Üzerinde “Yeni İnci Pastanesi pek yakında 200m ileride Mis Sokak’ta.” yazıyordu. Bu hayata geri dönüş ibaresiydi elbette.
İç ses: “Bari kaynakçı, demir doğramacı kardeşim, sen mert olsaydın da iki kuruş için şuraya o hapis, karantina görüntüsünü vermeyi kabul etmeseydin!”
Neticede çocukluğumuzdan beri burada profiterol yiyenler olarak dükkanın içler acısı görüntüsü karşısında hatıralardaki İnci Profiterol lezzetinin de zihnimizde paslanıyor olmasına engel olamıyorduk. Ancak güzel olan şey, yeni mekanın duyurusuydu ve bu da hiç değilse özlediğimiz lezzete tekrar kavuşacağımız anlamına geliyordu.
İnci Pastanesi yeni yerinde hizmet vermeye başlamadan ziyarete gittik. Dış dekorasyonu bitmiş, içerisi ise hazırlanmaktaydı. Dışarıdan baktığımız zaman ilk izlenimimiz gayet olumlu. Yine nostaljik ama daha Art-Deco (Hiçbir mimari akıma uyduramıyorsanız o Art-Deco’dur. Thanks Mary.) bir görüntü ile karşılaşıyoruz. Bu ne demek? İnci Profiterol tutkunları, kısa bir süre sonra yeni yerinde hizmet vermeye başlayacak olan mekanda bekledikleri lezzete tekrar kavuşacaklar demek.
Gelelim eski İnci Pastanesine, iç sesi bastıramıyorum. Diyor ki: “Ulan burayı müze yapsanız yeridir! Bre A*!*!X!??K!!!G???S!!**!XX**”
İnci pastanesinin yeni miadı hayırlı ve de uğurlu olsun diyoruz. Taze kan olsun, lezzetine lezzet katsın. Bir de dileğimiz var: Eskiden tabaklara yıllarca profiterol servis etmekten suratsızlaşan abiler burada biraz daha güler yüzlü olsunlar.
En kısa sürede biz de Mis Sokak’taki bu yeni mekanlarını ziyaret edip gecikmiş profiterol yazımızı tamamlarız inşallah.
Amin!
