Şekerin Tarihi – 2
Bir önceki yazımızda anlatmaya başladığımız şekerin tarihi devam ediyor. Önceki yazımıza buradan ulaşabilirsiniz.
18.yy’da İngiltere’nin şeker ticaretindeki konumu oldukça iyiydi ve üretim artışı şekeri lüks tüketim malı olmaktan çıkarmıştı. Şeker kamışının yanında şeker pancarından da şeker elde edilebileceği Alman bilimci Marggraf tarafından bulunmuş olsa da; bu durum, karlı, işleyen ve sağlam temellere oturmuş şeker sanayini değiştirmemiş, karlı üretim devam etmişti.
19.yy’da Napoleon yönetimindeki Fransa ve İngiltere’nin birbirlerine uyguladıkları ambargolar neticesinde şekeri ithal edemeyen Fransa, şeker pancarı ekimi ile şekerin tarihinde yepyeni bir devri başlatmış oldu. Bu tarihten itibaren şekerin hammaddesi dünyanın birçok yerinde şeker pancarı haline geldi. Yetişme koşulları şeker kamışından daha farklı olan şeker pancarı, şeker kamışından şeker üretilemeyen yerlerde şeker üretimine olanak sağladı.
Avrupa’da Hint Tuzu diye anılan, Avrupa ticaretinde çok önemli paya sahip olan şekerin Osmanlı’daki üretim yolculuğu Avrupa’daki kadar parlak değildi. O dönemde yapılan girişimler başarılı sonuçlanamadı.
1925’te, Cumhuriyet Türkiye’sinde Uşaklı Nuri Şeker, şeker pancarı yetiştirmeyi başardı. İlk Türk şekeri ise 1926 yılında Alpullu Şeker Fabrikası’nda üretildi. 1934 yılında sayısı dördü bulan şeker fabrikalarının koordineli çalışmasını sağlamak amacıyla 1935 yılında Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. kuruldu ve bu fabrikaları devraldı. Fabrika sayılarının artması kooperatifleşmeyi de beraberinde getirdi.
Bugün dünyada yaklaşık 120 ülkede üretilen şeker, ülkeler için stratejik ürün grupları arasındadır. Tüm dünya şeker üretiminin %70’i şeker kamışından, %30’u ise şeker pancarından yapılmaktadır.