Antakya’da Tepsi (Sini) ve Kağıt Kebabı Nerede Yenir? Uzun Çarşı, Pöç Kasabı, Hatay

Antakya’ya gittiğimizde fellik fellik yiyecek bir şeyler ararken soslu lavaşın içine konulan dönerden pek de tatmin olmamıştık. Dürümün eti vasattı ve lavaşın üzerine sürülen acı sos dışında pek bir mahareti yoktu. Tam sadece künefeye kaldık derken, Uzunçarşı‘da bir mübarek büyüğümüze halimizi anlattık ve az sonra bir Harbiyiyorum mucizesinin gerçekleşmesine şahit olduk.

Mübarek bize dedi ki; “Ey faniler, Hatay’a geldiniz de burada döner mi yiyeceksiniz? Peh!” Ansızın bizi omuzlarımızdan kavradı ve vücudumuzu yüz seksen derece çevirdi. Karşımızda bir de ne görelim: Pöç Kasabı. Dışarıdan bildiğin kasap, ama dışı sizi içi bizi yakar a dostlar. Efendim burada ne yapılıyormuş? Tepsi (Sini) kebabı ve Kağıt kebabı.

Antakya işte o anda bizim için daha anlamlı bir hale gelmeye başladı. Kafamızda bir çok soru belirdi. Şaşırdık. Heyecanlandık. Kasap, kebap, fırın, çeşit v.b. bunlar nasıl oluyor da bu küçücük dükkan içerisinde gerçekleşiyordu? Derhal içeri girdik.

Bir de ne görelim. Sağımızda üç metrelik tahta kasap tezgahı, köşesine silme sıyrılacak kemikler dizilmiş. Ortasında bir arkadaş, elinde satır, çop çop kıyma doğruyor. On metre karelik alandan, daracık merdivenlerle hemen hemen aşağısı ile aynı hacimde olan yukarı kata çıkıyoruz. Yiyici içgüdüsü ile bir şeylerin doğru gittiğini hissediyorum.

Daracık alanda cama en yakın masayı seçiyoruz. Hemen bir Tepsi, bir tane de Kağıt kebabı sipariş ediyoruz. Solumuzdaki duvara bir bakış fırlatıyorum; o da ne? Vedat Amcamız da buraya gelmiş. Anam yoksa doğru yerde miyiz lan? Heyecan üstüne heyecan. Kafa içinde kafa. Orada oturup bekleyecek halim yok. Hemen kamerayı alıp aşağıya koşuyorum. Bu ayini kaçırmamak lazım. Girişte sağda gözüme çarpan tezgah enteresan. Sipariş ettiğimiz kebapların eti bıçakla (bıçak demeye bin şahit ister, kelle alır vallahi) bir güzel çekiliveriyor daha sonra maydonoz v.b. yancılar ile desteklenerek çata çuta çekilmeye devam ediliyor. Daha sonra kağıt kebabı için, usta bir yağlı kağıt istiyor. Hazırladığı kıymayı bu kağıdın üzerinde tıpkı bir heykeltraş gibi şekillendirmeye başlıyor. Daire haline getirdiği kebabın altındaki kağıdın fazlalıklarını alıyor ve kağıt ile birlikte tepsinin üzerine yerleştiriveriyor.

Sonra sıra geliyor Tepsi kebabına. Kağıdın üzerinde yaptığı işlemlerin aynısını bu sefer önce tepsiye koyduğu kıyma üzerinde gerçekleştiriyor usta. Kebapların üzerine birer kırmızı biber ile dörde bölünmüş soğan ve domatesleri yerleştiriyor. Plastik bir kova içerisinde hazırlattığı, acı biber salçalı suyu tepsi kebabının üzerine olduğu gibi döküyor. Kağıt kebabı olan kebap kardeşimiz bu salçalı sudan zerre kadar nasiplenemiyor. İşte size kağıt kebabı ile tepsi kebabı arasındaki fark. Biri salça soslu diğeri ise sossuz. Kağıt kebabı muhtemelen pişince daha kuru olacak ama etin lezzeti muhtemelen daha iyi anlaşılacak.

Peki bunlar nerede pişiyorlar? İşte gerçek mucize burada başlıyor. Antakya Uzunçarşı’da oraya ilk defa gideni şaşırtacak komün bir gelenek var. Etrafta ne kadar bu işi yapan kasap ve pişirilecek malzemesi olan yer var ise herkes Pöç kasabının hemen karşısındaki odun fırınına gönderiyor hazırladığı şeyleri. Bu geleneğin yüzyıllardır sürüyor olması bizi epey heyecanlandırıyor. Kesinlikle küçümsenecek bir durum değil ve Türkiye’de ilk defa böyle bir durum ile karşı karşıya kalıyoruz. Gidip kebaplarımızın karşıdaki odun fırınında nasıl pişirildiğini izliyoruz.

7-8 dakika sonra kebaplarımız hazır. Koşa koşa Pöç Kasabı’nın üst kat aile salonuna çıkıyorum ve kebaplarımızın servis edilmesini bekliyorum. Yine aynı fırından çıkan pideler eşliğinde Kebab-ül Tepsi ve Kağıt-ül Kebap arz-ı endam ediyorlar.  Tabi etinden ve suyundan çekerek fırına girmelerinden önceki endamlarından azıcık kaybetmişler ama olsun.

Gözümüz kapalı yiyoruz. Sonuç: İkisi de muhteşem. Hayatımızda yediğimiz en güzel satır kebapları. Benim favorim her ne kadar sade seven biri olarak o olmayacağını düşünsem de soslu Tepsi kebabı oluyor. Çünkü fırında kebaplar iyice suyunu çekiyor ama Tepsi kebabının suyu tam kararında kalıyor.

Yahu bunlar ne? Nasıl bir lezzet çukurundayız? Nasıl bir güzelliktir bu? Nasıl bir komün pişirme tekniğidir? Nasıl bir kebap hazırlama şeklidir? Nasıl bir kasaptır burası böyle? Bu ne güzel bir yeme-içme kültürüdür? Bizi bu çukurdan hiç çıkarma ya Rabbi! Gözümüz, gönlümüz, dilimiz, damağımız, dimağımız, kültürümüz her şeyimiz doydu. Yemin ederim, akabinde gözlerimiz de doldu. Ağladık ağlayacağız.

Bu güzel keşfimiz ile Rabbimize hamd ederek Antakya gezimize mutlu mesut devam ettik. Tabi ki Pöç Kasabı’na akşam bir kere daha geldik. Fırsat olsaydı bir kere daha gelirdik. Hatta belki bir kere daha. Ve belki bir kere daha…

Hasılı ey güzel yiyici dostlar! Antakya’ya geldiğinizde Uzunçarşı’da bu nimetleri yemeden dönerseniz, Antakya efradı sizi bir daha bu şehre kabul etmez. Rezil olursunuz.

Biz Allah’tan dileriz ki, rezil olmayın, vezir olun!

Selam ile,

Pöç Kasabı
Uzun Çarşı Cad. No: 154 Antakya/Hatay
Tel: 0326 2139503