Ne Olacak Bu Müzisyenlerin Hali?
Bu Bir Dramdır!
Kafe ve restoranlar açıldı açılmasına ama bu beklenen bir açılma olmadı. Asıl kangrene dönüşen ve akşam 19:00’dan sonra iş yapan alkollü mekanlar, eğlence yerleri bu karar karşısında şaşkın kaldı. Otel restoranları, gece kulüpleri eğlenceli türkülü programlarına sınır tanımadan devam ederlerken yaşanan bu çifte standarta bir anlam vermek gerçekten mümkün değil.
Restoran ve eğlence yerleri konusunda kendi mekanları da olan duayen İzzet Çapa, sosyal medya hesaplarında veryansın ediyor. “Alınan her yeni kararda mesleğime ve bu mesleğin yan kollarındaki emekçilere dair umudumu biraz daha yitiriyorum” diyor Çapa. Son bir yılda 130 müzisyen intihar etmiş, 50 bin müzisyen de işsiz kalmış. Bir o kadar da sahne işçisi, ışıkçısı v.b. işsiz kalan insan var. Bunun üzerine tepkisini dile getiriyor İzzet Çapa.
“Bizden hiç kimsenin ve maalesef hiçbir müzisyenin, sahne emekçisinin, çalışma imkanı olmayan önümüzdeki bir ayda bir arkadaşımız daha dayanamayıp kıyarsa canına, bunun hesabını kim verecek?” diye de soruyor.
Hiç müzisyen ya da sahne sanatçısı tanıdığınız, yakınınız var mı bilmiyorum ama bu insanlara acil müdahale edilmesi gerekiyor.
ÖNCE ARABASINI SATTI, SABRETTİ…
Birebir şahit olduğumu anlatayım;
Karşı komşum çocukluğumdan beri hayranı olduğum bir müzisyen. Deha müzisyenlerden. Eşi de müzisyen, oğlu da… Mahallemizin jantisidir, sohbet etmekten en keyif aldığım insanıdır.
Asıl sazı akordeon ama neredeyse eline aldığı her enstrümanı çalar. Pandemi öncesi ünlü müzisyenlerle turnelere çıkardı, davetlere, açılışlara, etkinliklere giderdi. Sürekli oradan oraya koştururken görürdüm onu. Çok neşeli, ultra zeki, dinamik, ailesini geçindirmek için yorulmak bilmeden çalışan sevgili müzisyen ağabeyim…
İşsiz kaldığı zamanda önce arabasını sattı. Sabretti. Sonra kiraladığı ses/ışık sistemi cihazlarını sattı. Sabretti. Baktı hiçbir düzelme oluyor. Elinde ne var ne yoksa çıkardı. Sonra da aldığı ani bir kararla tüm ailesini de yanına aldı ve bir gün ansızın taşındı. O taşınınca öğrendim Sinop’a babasının yanına gitmiş. Geçtiğimiz günlerde kalan eşyalarını almak için dönmüştü. Tesadüfen ayaküstü denk geldik. O gözündeki pırıltı kaybolmuş, tanıdığım bildiğim, hayranı olduğum janti müzisyen abimden eser kalmamış.
“Peki ne yapıyorsun Sinop’ta abi?” diye sordum.
“Kurye oldum” dedi. “Bir firmada kuryelik yapıyorum. Koli teslim ediyorum.”
Bir de kuryelik yaparken üstüne üstlük Covid olmuş. Bildiği, alışık olduğu ortamlar/işler değil ki, nasıl hastalığa yakalanmasın!? Birçok müzisyen şu anda benzer halde… Hiç yapmadıkları/bilmedikleri işler yaparak hayata tutunmaya, ailelerini geçindirmeye çalışıyorlar.
Bu bir dramdır!
Anlattığım, benim şahit olduğum hikayelerden bir tanesi sadece. Etrafınızda vasıfısız işçi gibi görünenlere iyi bakın lütfen. Bu ülkenin yetiştirdiği güzide müzisyenlerden biri olabilir.
Salih Seçkin Sevinç – OdaTV YAZILARI
