İdam Mahkumlarının Son Yemekleri Neydi?
Geçtiğimiz ay ormanlarımız cayır cayır yanarken, seyahatlerim boyunca gezip gördüğüm yerlerden derlediğim “nerede ne yenir” yazılarına bu hafta ara verip gündem dışı bir yazı yazmaya karar verdim. Açıkçası içimden özendirici bir yemek yazısı yazmak da gelmiyor, malum insanda iştah falan kalmıyor.
Yine de en kötü badireleri atlatıyor da olsak hayatta kalmak için bir şekilde yemek yemek zorundayız. Yemek ile yaşamın en kötü şartlarda bile ne kadar bütünleşik olduğu hususunda düşünürken, karşıma ABD’de idam mahkumlarının idam öncesi son istedikleri yemekleri ile son sözlerini birlikte tekrar kurgulayıp New York Parrish Sanat Müzesi’nde sergileyen Jackie Black çıktı.
Biliyorsunuz idam cezası Amerika’da çeşitli eyaletlerde hala uygulanıyor. Fotoğraf sanatçısı Jackie Black de ABD’deki idam cezalarına dikkat çekmek için bir çalışma yapmaya karar veriyor ve cezaevlerinden topladığı bilgilerle mahkumların ölmeden önce istediği yemeklerin aynısını hazırlayıp fotoğraflıyor. Yaşamdaki yemeğin izdüşümünü ölüye ithaf eden sanatçı, bizlere de yaşam ile ölüm arasındaki ince çizgiyi, irade edilen son yemekle ortaya koyuyor.
İşte size ABD’de idam cezasına çarptırılan bazı mahkumların son sözleri ve son yemeklerinin fotoğrafları…
1.David Wayne Stoker
İnfaz tarihi: 16 Haziran 1997
İnfaz nedeni: Hırsızlık ve cinayet
Eğitim: Sekiz yıl
Mesleği: İş makinesi operatörü/marangoz
Son sözleri: “Kaybınız için gerçekten üzgünüm… ama ben kimseyi öldürmedim”
Son yediği yemek: İki adet çizburger, patates kızartması ve dondurma
2. Anthony Ray Westley
İnfaz tarihi: 13 Mayıs 1997
İnfaz nedeni: Hırsızlık ve cinayet
Eğitim: Sekiz yıl
Mesleği: İşçi
Son sözleri: “Hepinizin, kimseyi öldürmediğini bilmesini istiyorum. Hepinizi seviyorum.”
Son yediği yemek: Kızarmış tavuk budu, patates ve ekmek.
3.Thomas Andy Barefoot
İnfaz tarihi: 30 Ekim 1984
İnfaz nedeni: Cinayet
Eğitim: Kaydı yok
Mesleği: Petrol işçisi
Son sözleri: “Umarım bir gün geriye dönüp şu anda yapmakta olduğumuz kötü şeylere yeniden bakabiliriz. Tıpkı direklere bağlayıp yaktığımız cadılar gibi. Herkesin, kimseye karşı öfke duymadığımı bilmesini istiyorum. Hepsini bağışlıyorum. Kime ne yaptıysam umarım beni bağışlar. Karısının (öldürülen kişinin) kalbinden öfkeyi söküp atması için bütün gün dua ettim. Çünkü bu öfke, diğer günahlar gibi onu cehenneme götürür. Herkese yaptığım her şey için üzgünüm. Umarım beni bağışlarlar.”
Son yediği yemek: Mısır, pilav, Meksika fasulyesi, buzlu çay
4. James Russell
İnfaz tarihi: 19 Eylül 1991
İnfaz nedeni: Cinayet
Eğitim: 10 yıl
Mesleği: Müzisyen
Son sözleri: Son sözleri üç dakika sürdü. Ama ya sözlerinin bant kaydı çözülemedi ya da bunlar hiç kaydedilemedi.
Son yediği yemek: Elma
5. Jeffrey Allen Barney
İnfaz tarihi: 16 Nisan 1986
İnfaz nedeni: Cinayet
Eğitim: Kaydı yok
Mesleği: Kaydı yok
Son sözleri: “Yaptıklarım için üzgünüm. Bunu hak ediyorum. Tanrı beni bağışlasın.”
Son yediği yemek: Corn Flakes ve süt
6. Johnny Frank Garrett
İnfaz tarihi: 11 Şubat 1992
İnfaz nedeni: Cinayet
Eğitim: Yedi yıl
Mesleği: İşçi
Son sözleri: “Beni sevdiği ve bana baktığı için aileme teşekkür etmek istiyorum. Dünyanın geri kalanı ise kıçımı öpebilir.”
Son yediği yemek: Dondurma
7 . William Prince Davis
İnfaz tarihi: 14 Eylül 1999
İnfaz nedeni: Cinayet
Eğitim: Yedi yıl
Mesleği: Çatı ustası
Son sözleri: “Aileye yaşattığım acılar için gerçekten, tüm kalbimle üzgün olduğumu söylemek istiyorum. Bana bunca yıl sevgilerini gösteren tüm idam mahkumlarına teşekkür ediyorum. Umarım bağışladığım organlarım birinin işine yarar. Söyleyeceklerim bu kadar. Müdür, son olarak şunu da söylemek istiyorum: Nasıl kazandık ama?” (Amerikan futbolu takımı Dallas Cowboys’un taraftarlarının sözü)
Son yediği yemek: Cips, tavuk kızartma, ekmek, kola, Meksika fasulyesi
“İşlediğiniz ya da işlemediğiniz bir suç için idam edilmeden önce son yemeğinizi söylemek nasıl bir duygu?” diye soran sanatçı “O yemeğin başında biz otursak, belki nasıl bir deneyim olduğunu anlayabiliriz.” diye ekliyor.
Çok merak ediyorum. Eğer hepimiz bugün son yemeklerimizi söylüyor olsaydık, ormanları yakıp, canlara kıymaya, savaşlara, kıyımlara, iktidar mücadelelerine devam eder miydik? Aslında hepimiz bir açıdan bakınca yeryüzünde son yemeklerimizi yiyip, son günümüzü geçirmiyor muyuz? Fakat nedense hiç ölmeyecekmiş, bu dünyadan asla ayrılmayacakmışız gibi yaşıyoruz.