Afyon’da Kuzu Tandır Nerede Yenir? Meşhur Aşçı Bacaksız, Afyonkarahisar

Afyonkarahisar deyince aklınıza ilk kaymak, sucuk, afyon gelir ya hani? Hah işte sucuk gelmesin artık. Sucuğu bozmuşlar çünkü. Lakin son gidişimizde ismini vermeyeceğim bilinen bir markanın allem edip, kallem edip bize sattıkları sucuğunun üzerinde “Sucuk benzeri ürün” ibaresini görünce ruhen çöktük. Afyon’daki çoğu markanın bu işin sahtekarlığına gittiğini düşünüyoruz ve yakıştıramıyoruz. Umarız düzelir.

Neyse esas konumuza dönelim. Esas konumuz, yüz yıllık bir tecrübe ile pişen “Kuzu Tandır” ve bunu sağlayan “Meşhur Aşçı Bacaksız“.

Afyon’un asırlık masalara sahip, et sevenler için biricik lezzet durağı hakkında burada huzurlarınızda bir açıklamada bulunacağız. Evet hazırsanız açıklıyoruz. Rivayet o ki dedelerin dedesi Aşçı Bacaksız Yağcıoğlu tarafından 1860’larda kurulan ve 1938 yılında oğlu Ahmet Madenci tarafından yeni yerine taşınan mekan, bugün sadece Kuzu Tandırı ile Afyonluların milli yemeği olmuştur! Alkışlayın bakalım…Oley!!

“Neden?” diyecek olursanız, Afyon’un bugüne kadar öyle bilindik pek de özel pişmiş yemek çeşidi olmamış.  E, burası da biricik. Madem öyle biz de bu payeyi “Meşhur Aşçı Bacaksız“a verelim dedik. Fena mı yaptık?  Ey Afyonkarahisarlılar! Sizin yöresel yemeğiniz “Kuzu Tandır“, asırlık lokantanız da “Aşçı Bacaksız“dır. Yemediyseniz gidin hemen yiyin. Tandırın yanına bir de soğan kırdırın. Cücüğünü de bizim için ısırın. Teşekkür ederiz.

Birbirine el verme silsilesine devam ediyoruz. Aşçı Bacaksız Yağcıoğlu, Ahmet Madenci’ye, Ahmet Madenci Kadir Madenci’ye ve Mustafa Madenci’ye, Kadir Madenci de oğlu Ahmet Madenci’ye el vererek bu enfes kuzu tandırın özel yapılış şeklini günümüze kadar taşıyor. Rahmetli Kadir Madenci eş-dost tarafından kısa boyu yüzünden Aşçı Bacaksız olarak anıla geliyor. Bir de lokantaya gelen müşterilerine kendine has ustalık kurallarını uygulayarak şehirde ayrı bir efsane yaratıyor. Nedir efendim bu efsaneler? Lokantadan içeri selamsız girene soğuk davranmalar, 1,5 porsiyon isteyene trip atmalar, “Yağsız tandır çek” diyene “Hade get işine!” demeler şeklinde. Biz bu tavırlara bayıldık valla! Bunlar, anlayanlar için ustalık alametidir. Her yiğidin de harcı değildir. Saygı!

Kebabın hazırlanış ve sunumuna geçiyoruz.  Et kuzu eti. Dişisi makbul değil. Her kadında olduğu gibi siniri fazla oluyormuş. Kadınlar erkeklere göre daha hassaslar tabi. Erkeğini seçiyorlar. Sinirsiz. Sorunsuz. Bu eti 200 – 250 gram parçalara ayırıp bir gün boyunca dinlenmeye bırakıyorlar. Sonra sahneye tencere giriyor. Tencerenin dibine gerdan ve kemikli kısımlar, ortasına but olsun incik olsun löpçükler, en üste de kemikli kısımlar konuyor. Üzerine sıvı yağı konup kısık ateşte 3 saat pişiriliyor. Kendi yağını da salarak mayhoş olan etler ertesi güne kadar aynı yağda dinlendirilip yanında pilav ve etin suyuna bandırılmış pideler ile servis ediliyor.

Ahmet Bey babası gibi değil. Dükkandan bizi kovmadı mesela, sağ olsun. Mülayim biri. Bize asırlık masalarının, sandalyelerinin ve dedelerinin hikayelerini anlattı. Bir tek dükkanın dış cephesinden ötürü muzdarip. Daha önce ahşap olan cepheyi pvc doğrama yaptırmış. O da gerçekten ambiansı bozmuş ama sağlık olsun. Bir sonraki tadilatta sen yine ahşap yaptırırsın dedik. Kafasını salladı.

Giderken biz de ona el salladık! Kürdan istedik. Afyonlular et yedikten sonra şöyle derlermiş. “Dişimizi gurcalayak da et yediğimiz anlaşılsın!” Biz de geleneğe aykırı davranmadık. “Gurcaladık!” Hop! İstikamet: Kaplıca…

Meşhur Aşçı Bacaksız
Yeni Saraçlar Çarşısı. No: 6 – Afyonkarahisar
Tel: 0272 2152097

Adresi haritada görüntülemek için tıklayın!